Kiedy pierwszy raz zetknąłem się z AA przeżyłem szok. Gromada facetów i kilka kobiet siedzi przy świeczce i opowiada koszmary ze swojego życia. Pamiętam jak pomyślałem, że prokurator miałby tu co robić przez kilka lat

Zakroczym - magiczne miejscem. Ośrodek Apostolstwa Trzeźwości i Wspólnota Anonimowych Alkoholików.

Trzeci rok bez alkoholu. Mija kolejny rok, kolejna rocznica i jest to dobry moment do podsumowania swojej trzeźwości. Kończąc pisać program miałem napisać wizje dalszego życia i jedną z rzeczy, którą chciałem robić w życiu to pomagać innym alkoholikom , dzielić się z nimi swoją wiedza i doświadczeniem.

Mam na imię Jędrek i jestem alkoholikiem.

Bezsilny czy bezradny. Krok 1 AA sugeruje, żebym przyznał się do bezsilności wobec alkoholu, tylko jak ta bezsilność miała wyglądać i co powodować?

Pierwszy rok bez alkoholu. 19 stycznia 2012 roku rozstałem się z alkoholem. Czy na zawsze? Tego nie wiem. Chciałbym, żeby tak było.

Kim jestem?.  Na to pytanie bez zastanowienia mogę udzielić co najmniej kilku odpowiedzi. Jestem alkoholiczką, jestem kobietą, jestem mamą, jestem przyjaciółką, jestem członkiem Wspólnoty, jestem człowiekiem i pewnie jeszcze trochę mogłabym tych ról wymieniać. Ale dzisiaj (niedawno) padło pytanie "kim byłam?" i na nie odpowiedź nie nasuwa się już tak szybko.

Skończyła się pandemia i nadszedł czas, żeby zastanowić się co dalej z mityngiem hybrydowym. Czy jest jeszcze taka potrzeba? Pandemia się skończyła i nie ma już żadnych epidemiologicznych przeszkód, żeby wyjść z domu i przyjść na mityng do salki.

Zaufałem Bogu. Wierzę, że Bóg robi wszystko dla mnie i we mnie i tylko przy Jego pomocy jestem w stanie wzrastać jak kwiat, który potrzebuje do tego wody inaczej zwiędnie i uschnie.

Cytat: Mnie nie będzie ale grupa zawsze będzie.

Jako czynny alkoholik broniłem się przed przyznaniem do bezsilności do ostatniej kropli alko w butelce. Mimo upadku fizycznego i duchownego nadal byłem pełen pychy i uważałem, że pozbieram się sam i nie potrzebuję żadnej pomocy. Ego mówiło mi, że jak wszystko ułoży się na zewnątrz to moje problemy znikną i nie będę miał powodów, żeby się upijać a to spowoduje że nie będę ponosił przykrych konsekwencji. 

Ten cytat jest dla mnie bardzo ważny. Uczy mnie pokory i chroni przed zarozumialstwem. Często od alkoholików słyszę, że mają już spore doświadczenie w trzeźwieniu bo trzeźwieją kilka, kilkanaście lub kilkadziesiąt lat. Oczywiście przez ten czas nie wytrzeźwieli. Dla mnie takie podejście (preferowane przez odwyk) to ucieczka przed odpowiedzialnością za swoje słowa i czyny.

Posłużę się pewną anegdotą Nad brzegiem rzeki siedziały cztery żabki - dwie z nich postanowiły wskoczyć do wody..Ile żab zostało na brzegu? Oczywiście cztery. To, że dwie postanowiło wskoczyć wcale nie oznacza, że to zrobiły.

Ten cytat jest dla mnie bardzo ważny. Uczy mnie pokory i chroni przed zarozumialstwem.

Pierwsze pół roku to był koszmar. Prawdziwa czarna dziura. Nie widziałem odwrotu, nie potrafiłem zawrócić i nie wiedziałem dokąd zmierzam. Z jednej strony szczęście, że nie piję, z drugiej życiowy dramat bycia zdiagnozowanym przez terapeutę alkoholikiem. To przeraźliwe widmo niepicia do końca życia i wciąż tląca się nadzieja, że wrócę do picia kontrolowanego siedziało we mnie głęboko przez kilka miesięcy.

Mam na imię Monika i jestem uzależniona od różnych używek, w tym alkoholu. Uwielbiam naszą literaturę. W jednej z książek pt. Codzienne refleksje AA na str. 183 możemy przeczytać piękne słowa o zapiciu, a mianowicie: "Gdy zaczyna mną rządzić moje ego, proste prawdy muszą docierać do mnie w skomplikowany sposób".

Wyrachowany wróg. "Pamiętaj, że mamy do czynienia z alkoholem - podstępnym, potężnym i przebiegłym! " Jest to cytat z książki Anonimowi Alkoholicy - dokładnie z rozdziału "Jak to działa" . Czy jest to ostrzeżenie? 

Bądź trzeźwy brutto nie netto. Gdy w końcu nadszedł czas, że zacząłem traktować swoją trzeźwość na poważnie - uświadomiłem sobie, że mogę brać z niej pełnymi garściami bez żadnych ograniczeń

Długo zastanawiałam się, czy i kiedy napiszę o moim alkoholizmie. Jako przyszły psycholog czuję się jednak w obowiązku o tym pisać, zważywszy, że podążam drogą trzeźwienia.

Mój Przepis na Szczęście. Dawno temu szczęście myliło mi się z przyjemnościami i zaspokajaniem swoich potrzeb zwłaszcza tych materialnych.