1. Uznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec alkoholu, i że nie byliśmy zdolni kierować naszym życiem.
2. Doszliśmy do przekonania, że potrzeba siły większej niż nasza własna, by przywrócić nam zdrowie duchowe.
3. Postanowiliśmy zaufać i poddać się tej sile, gdziekolwiek ją dostrzegamy, każdy według własnego uznania. Dla jednego staje się nią zaufany człowiek - lekarz, dla innego idea, dla trzeciego jeden lub grono przyjaciół, dla innego Bóg.
4. Przeprowadziliśmy szczerą i odważną analizę swego postępowania.
5. Wyznaliśmy wobec siebie, a także wobec innych, prawdziwy charakter naszych błędów.
6. Podjęliśmy decyzję, by z pomocą tej siły, do której się zwróciliśmy błędy te całkowicie usunąć.
7. Z prostotą prosiliśmy o pomoc w tym przedsięwzięciu.
8. Staraliśmy przypomnieć sobie wszystkich, którym wyrządziliśmy jakąś krzywdę.
9. Wynagrodziliśmy te krzywdy, jak mogliśmy najlepiej i najdyskretniej.
10. Nie przestawaliśmy bacznie śledzić samych siebie i gdy nam się zdarzyło popełnić błąd, przyznawaliśmy się do tego.
11. Staraliśmy się jak najbardziej zacieśnić nasz kontakt z tymi, których sile i pomocy zaufaliśmy, przyjmując i realizując ich pomoc.
12. Osiągnąwszy dzięki pracy nad sobą, według tych kolejnych stopni, jasny pogląd na nasz problem i równowagę wewnętrzną, próbowaliśmystosować te zasady we wszystkich naszych poczynaniach, a także zgodni z nimi nieść pomoc innym alkoholikom.

Materiały te otrzymaliśmy od śp. Henryka z Otwocka.

Rajmund tłumaczenia robił z perfekcyjną wręcz dokładnością, doradzając się nieraz czy dobrze rozumie sens idei, trafnie dobiera słowa. Historia AA w Polsce, str. 101.