Krok Ósmy. Teoretycznie zrobienie kroku 8 jest proste, wystarczy tylko kartka, długopis i do dzieła.

W praktyce jednak okazało się, że wcale takie proste to nie jest.

Sporządziliśmy listę....
W kroku tym mam na listę wpisać wszystkie osoby, które skrzywdziłem a to oznacza, że powinny się również znaleźć osoby, które i mnie skrzywdziły. Nie mogę tutaj zabawiać się w sędziego i sam decydować komu się zadośćuczynienie należy a komu nie. Być może kiedyś te osoby będą robić własną listę i być może umieszczą mnie na swojej liście.

Kolejną ważną rzeczą jest by nie pomijać osób, których nie pamiętamy lub nie znamy ale zostały przez nas skrzywdzone one również powinny być na naszej liście. Osoby zmarłe też umieszczamy na naszej liście tu nie może być wyjątków (wszyscy). I chyba najważniejsza rzecz to nie wpisujemy siebie na listę w naszej literaturze nigdzie nie ma o tym mowy. To bardzo ważne, żeby z kata nie zrobić z siebie ofiary.

Przy sporządzaniu listy należy skupić się na liście a nie na zadośćuczynienie na to przyjdzie czas i weryfikacja naszej gotowości w drugiej części tego kroku.

Staliśmy się całkowicie gotowi....
Uważam, że całkowita gotowość wychodzi w praniu czyli w momencie gdy staje twarzą w twarz z osobą, której mam zadośćuczynić.
Teoretycznie można zbudować ją pisząc listę lub omawiając to ze sponsorem ale i tak weryfikacja gotowości wyjdzie później.
Ważne, żeby nie działać pochopnie i po swojemu i każdy rodzaj zadośćuczynienia omówić ze swoim sponsorem. A to dlatego, żeby swoimi pomysłami nie skrzywdzić ponownie to bardzo ważne.
Nie można czyścić swojego sumienia kosztem innych ludzi należy zawsze pamiętać, że zadośćuczynienie jest dla ofiar a nie dla katów.

Należy pamiętać , że nasza gotowość wcale nie oznacza, że druga strona jest gotowa na przyjęcie zadośćuczynienia.
Może długość listy nie jest najważniejsza bardziej chodzi w niej o uczciwość i wolę naprawienia krzywd nie należy szukać na siłę, jeżeli przypomni się jakaś osoba zawsze można dopisać ją do listy.