Kończy się kolejny rok życia bez alkoholu. Rok obfitujący w sytuacje i zdarzenia przyjemne i nieprzyjemne. AA w swej mądrości mówią, że jak jest za dobrze to nie dobrze. U mnie się to sprawdziło w 100%.

Te radosne chwile napełniały mnie siłą i nadzieją a te smutne pozwalały przezyć te uczucia i emocje, które nie sprawiały mi radości ale przecież we mnie są. Miałem cały wachlarz do wykorzystania.
Niektóre moje plany nie zrealizowały się. Być może dlatego, że popełniłem jakieś błędy a być może dlatego, że nie były na ten rok. Dlatego nadal będą aktualne z nadchodzącym 2019 roku.

Grupa "Pomocna dłoń" jest spełnieniem moich marzeń o działalności Wspólnoty AA w Łomży. Skupiamy się na pracy z programem i przekazujemy tę dobrą nowinę dalej. Grupa powstała w czasie, gdy byłem poza Łomżą. Mam jednak swój udział. Założyciele i uczestnicy przyjęli moją propozycję nazwy grupy, bo przecież pomocna dłoń jest w naszej deklaracji odpowiedzialności. Chociaż w ten sposób mogłem dać coś od siebie.

Wiele lat temu, kiedy zacząłem zapoznawać się z programem chciałem natychmiast przekazać te dobre wieści innym ludziom - wtedy na grupie "Jutrzenka" . Niestety chętnych nie było. Jeden z alkoholików nawet powiedział: nikt do was nie przyjdzie. Przychodzili, posłuchali i odchodzili. Woleli opowieści o pijaństwie i radości i smutki dnia codziennego czego u nas już nie było. Czasami na mityngu było nas 4-6 osób. Największym szokiem był brak świeczki. Mówiliśmy, że nam świeczka nie potrzebna tylko program i ludzie którzy wdrażają go w swoje życie.

Wszystko zaczęło się zmieniać, kiedy pojawił się człowiek, który również zapragnął poznać ten program. Pracowaliśmy wspólnie przez rok. Kiedy skończyliśmy lawina ruszyła. Zaczęli zgłaszać się kolejni i kolejni. Dziś mamy na grupie już kilka osób, które mogą pełnić slużbę sponsora.
Dzięki kontaktom z innymi alkoholikami również kobiety mają taką szansę. Jedna z nich właśnie jest w trakcie pracy z programem. Jestem przekonany, że gdy skończy będzie miała wiele chętnych, które zgłoszą się o pomoc.
Praca jaką wykonujemy w trakcie wdrażania programu zmienia ludzi. Jest tylko jeden warunek - bezwzględna uczciwość wobec siebie. Ja musiałem go spełnić aby mieć to o czym mówili ci, którzy wcześniej dzięki pprogramowi zmienili swoje życie.

Kiedy czyta się Kroki AA większość ludzie nie zdaje sobie sprawy jak trudne zadanie czeka każdego chętnego. Każdy krok budzi jakieś lęki. Jednak każdy krok te właśnie lęki przełamuje. Stajemy się silniejsi i bardziej pewni siebie. Poznajemy granice własnej wytrzymałości i naszych ograniczeń. Uczymy się na nowo podejmować decyzje, godziś się z konsekwencjami błędów i autentycznie cieszyć z naszych sukcesów. Odkrywamy, że aby przeżywać te wszystko emocje i uczucia nie potrzeba nam do tego alkoholu ani jakiegokolwiek innego środka. Nie wstydzimy się płakać i śmiać "pełną gębą". Jesteśmy nareszcie autentyczni.

"Bądź pokorny wobec Boga i przyzwoity wobec ludzi". To motto towarzyszy mi każdego dnia. W oparciu o nie podejmuję decyzje - te ważne i te mniej ważne. Pamiętam, że na początku mojej drogi miałem zupełnie inne: "Dziś nie piję bez względu na okoliczności".
Teraz pomysły i rozmyślania o piciu mi nie towarzyszą. Przymus picia został mi cudownie odebrany. Jednak wiem, że muszę każdego dnia pamiętać o tym, że jestem alkoholikiem a trzeźwość nie została mi dana raz na zawsze. Dbam o nią każdego dnia.

Korzystam z mądrości innych ludzi. Tak jest w przypadku, gdy rano wstaję. Mówię" dzień dobry Panie Boże". To zdanie usłyszałem jakiś czas temu od przyjaciela z grupy.
Kończąc dzień rozmawiam z Bogiem. Nauczyłem się już dziękować a nie tylko prosić. Te moje prośby i wdzięczność stały się ważnym elementem mojego życia. Jestem przekonany, że właśnie dlatego mam spokojny sen.

Czy kiedyś marzyłem o takim życiu jakie mam? O tym może innym razem.

Dziś cieszę każdym dniem, który dostałem do przeżycia. Przyjmuję go takim jaki jest. Dzięki pomocy innych ludzi, którzy wyciągnęli ku mnie pomocną dłoń, odzyskałem siebie i swoje życie.

/ Andrzej - 20.12.2018 /