Często słyszałem: "a po co grzebać się w przeszłości?" To pytanie zadawali ludzie, którzy nie rozumieli, że nie można zacząć nowego życia bez posprzątania przeszłości. Krok 8 mówi jak i kiedy to zrobić.

Lista
na naszą listę wpisujemy wszystkie osoby. Nie te które na to zasługują według nas, ale wszystkie. Wpisujemy również osoby przypadkowe (nieznanego uczestnika bójki po pijaku, kobietę którą zwyzywałem w kolejce, kierowcę którego obraziłem itp.). Tych ludzi nie znamy, pewnie i nie poznalibyśmy ich po latach, jednak na liście powinni się znaleźć.
Dlaczego?
Bo tylko wtedy zobaczymy ogrom zła jakie uczyniliśmy. Na liście będzie np. 150 osób a nie 50. Pominięcie tych ludzi będzie zafałszowaniem naszej przeszłości a może również przyczynić się do tego, że zabawimy się w sędziego i zdecydujemy kto zasługuje na zadośćuczynienie a kto nie. Sporządzenie listy wydaje się proste. Wypisujemy osoby i już. Niestety takie nie jest. Są jeszcze w nas urazy z którymi sobie nie poradziliśmy. Jest niechęć do niektórych osób. Jest też często niezgoda na to, bo przecież on/ona też mnie skrzywdzili. Ta część kroku ósmego tym się nie zajmuje. To zadanie mamy wykonać w drugiej części.

Gotowość do zadośćuczynienia.
Tu pojawiają się dwie kwestie: gotowość i zadośćuczynienie. Gotowość pojawia się wtedy gdy znika lęk przed spotkaniem się z naszą ofiarą. Kiedy mamy spokój w głowie i w sercu. Nie zastanawiamy się jak mnie potraktuje, czego będzie żądał itp. 
Tak rozumiana gotowość świadczy o tym, że głowa i serce mówią jednym głosem. Nie ma rozterek, wątpliwości, lęku. Taki stan ducha można osiągnąć a przygotowują do tego wcześniej postawione kroki. Osiągnięcie takiego stanu ducha często trwa wiele lat - u mnie tak właśnie było. Chowana w sercu uraza nie pozwala zrobić nawet malutkiego kroku w tym kierunku.

Zadośćuczynienie
Zadośćuczynienie to naprawienie krzywd i wynagrodzenie za wyrządzone szkody. To nie jest powiedzenie "przepraszam" o czym często mówią alkoholicy nie znający Programu 12 Kroków. 
Zadośćuczynienie odbywa się na warunkach ofiary bo to się jej po prostu należy. Krzywdy naprawiamy przez zmianę sposobu traktowania tej osoby, zmianę relacji, szacunek, itp.
Za szkody materialne po prostu płacimy.
Często zdarza się, że ludzie którym chcemy zadośćuczynić nie chcą tego. Nie chcą zadośćuczynienia i nie chcą wracać to tamtych czasów. I mamy obowiązek to uszanować.
Zadośćuczynianie to nie zawsze jest jednorazowy akt, np. zwracam ci pieniądze za uszkodzony samochód i na tym kończy się również nasza relacja.
Dzieje się tak jeśli chodzi o ludzi a szczególnie rodzinę i znajomych. Dla nich mamy być teraz oparciem, służyć pomocą i wreszcie szanować. Z czasem staje się to sposobem życia, tak jak to się stało w moim wypadku i wielu moich przyjaciół z AA.

Aby zadośćuczynić na warunkach ofiary niezbędne jest przebaczenie.
Bez przebaczenia nie ma zadośćuczynienia !
Mogę oddać pieniądze będąc zły na tego człowieka. Jeśli robię to w takim stanie emocjonalnym to nie jest zadośćuczynienie. Do zadośćuczynienia potrzebna jest pogoda ducha bo zadośćuczynienie to również zgoda na konsekwencje za wyrządzone zło.

Jeśli chcemy wykonać całą tę pracę o której mówi Program 12 Kroków niezbędne jest również przebaczenie sobie.

/ Andrzej - 5.08.2021 /